Voetbal-actie Albert Heijn in jip-en-janneketaal

.

Door gastblogger Annie M.G. Schmidt

Met een introductie door Paul Blok: Je kunt heel ingewikkeld doen over marketing. Of niet. Albert Heijn heeft - als sponsor van de eredivisie vanaf volgende week een spaaractie met voetbalplaatjes. In de commercial spelen de voetballers zelf ook een rol. Maar het principe van de actie van de kruidenier is echter niet helemáál nieuw. Voor iedereen die vindt dat de trends in marketing soms erg snel gaan, legt Annie M.G. Schmidt het idee van moderne marketing hoogstpersoonlijk in Jip en Janneke taal uit:

Moeder, roept Jip.

Wat is er?

Mag ik een pak havermout kopen?

Alweer, zegt moeder, we hebben nog een bus vol.

Hè toe nou, zegt Jip. Ik wil zo graag een kangoeroe.

Moeder lacht. In ieder pak havermout zit een plaatje. En Jip en Janneke sparen de plaatjes. Ieder plaatje is een beest. Ze hebben al een aap en een olifant en een zebra en nog veel meer, en dat alles wordt opgeplakt in een album. Maar een kangoeroe is er nog niet bij.

Vooruit dan maar, zegt moeder. Ga jij maar een pak havermout kopen. En neem Janneke maar mee.

Samen gaan ze naar de winkel.

Een pak havermout, zegt Jip. Met een plaatje. En het moet een kangoeroe zijn.

Dat kan ik niet zien, zegt de juffrouw. Het plaatje zit binnen in het pak. Je moet afwachten.

Op een drafje hollen Jip en Janneke naar huis. 

Gauw kijken, zegt Jip. Het is nu vast een kangoeroe.

Maar als ze het openmaken, dan valt het plaatje er al uit. Het is weer een aap. Jip is boos.

Alweer een aap, roept hij. Ik heb al een aap. Moeder, mag ik nog een pak havermout halen?

Nee, zegt moeder. Nou heb ik voor zes weken havermout genoeg. Als jullie morgen samen een hele teil havermout opeten, vind ik het goed. Wil je dat? Janneke, kom je morgen een hele teil havermout eten, bij Jip?

Nee, zegt Janneke. Ik vind een bord havermout al zo veel. Nou zit ik met twee apen, schreeuwt Jip.

Je moet proberen te ruilen, zegt moeder. Ruil maar met de vriendjes op straat.

Dat is een idee. Jip staat de hele middag op straat om zijn ene aap te ruilen. Maar geen een jongetje eet thuis havermout. Als Jip moedeloos terugkomt, staat Janneke aan de deur.

Kijk eens, zegt ze.

Een kangoeroe! roept Jip.

Ja, zegt Janneke. Ik mocht van mijn moeder nog een pak havermout kopen. En hij zat erin.

Fijn, zegt Jip. En nou gauw in ons boek plakken. 

  Deze bijdrage verscheen (heel veel) eerder onder de titel “Een kangoeroe in de havermout” in boekvorm