Knack wordt een boekske

DS. 28 november

Knack wordt een boekske

PETER VANDERMEERSCH

'Leve de (zelf)kritische media!', kopt het weekblad Knack deze week op bladzijde 36. Geweldig, dacht ik in een eerste opwelling. Even hoopte ik zelfs dat bij Knack de waanzin van een week eerder was verdwenen. Dat de redactie van dit blad (dat enkel nog de naam heeft een eerbiedwaardig opinieblad te zijn) na ongeveer een halve minuut te hebben nagedacht, een kritische zelfanalyse zou maken over haar riooljournalistiek van een week eerder. Ik ken in de Vlaamse persgeschiedenis namelijk geen ander voorbeeld van een redactie die al dan niet vervalste e-mails uit een vechtscheiding over haar pagina's heeft uitgesmeerd.

Maar dat valt dus tegen. Knack heeft het namelijk niet over zichzelf. Terwijl het blad op bladzijde 24 zomaar even drie rechten van antwoord moet publiceren, vraagt het op bladzijde 36 professor Leo Neels, om de les te lezen aan... Humo.

'De taak die de media hebben als kritische waakhond van de democratie, rechtvaardigt niet de standrechtelijke executie waartoe zij al te graag overgaan', schrijft Neels. 'Zou het te veel gevraagd zijn dat redacties zich eens opnieuw zouden bezinnen over hun kerntaak?' Een meer dan terechte opmerking en een meer dan terechte vraag van de professor mediarecht. Hopelijk leest de redactie van Knack haar eigen blad. Want op blz. 24 en 36 staan er deze week dus wél belangwekkende zaken.

Ik heb geaarzeld of ik mij in het debat zou mengen. Want natuurlijk is er een grijze zone. Ook deze krant is er soms al diep in doorgedrongen. Te diep zelfs. Een zwarte bladzijde in onze annalen is, twaalf jaar geleden, de nauwelijks verholen beschuldiging van pedofilie aan het adres van Elio di Rupo. Een kleine tien jaar geleden gingen we te ver in de suggestie dat toenmalig CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck een buitenechtelijke relatie zou hebben gehad. En er zullen ongetwijfeld nog voorbeelden te vinden zijn van privéaangelegenheden die te makkelijk deze krant haalden.

Over de schone relaties tussen bijvoorbeeld Patrick Dewael en Greet Opdebeeck, tussen Open VLD'er Rik Daems en PS'er Sofie Pécriaux en tussen Wilfried Martens en Miet Smet berichtten we ook in deze krant uitvoerig. Terecht zo denken we nog steeds. Vele andere al dan niet vermeende relaties van politici haalden, bij gebrek aan maatschappelijke relevantie, nooit ofte nimmer de krant.

Want dat is het kernbegrip: maatschappelijke relevantie. Wat heeft Knack bewezen met de publicatie van de 'eindelijk opgedoken en veel besproken liefdesmails' - er is ernstige twijfel over de authenticiteit- van Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke? Niks. Of toch: Dat zij 'hem graag ziet op een gevaarlijke manier' en dat hij 'haar de mooiste vrouw vindt die hij ooit heeft mogen ontmoeten'. En dat Morel ook wel eens mailde met, hou u vast, een journalist van Gazet van Antwerpen.

Het was gênant hoe de hoofdredacteur van Knack zich eerder deze week bij Phara in pijnlijke bochten moest wringen om de publicatie te rechtvaardigen. Dat deze mails bewezen dat het Blok/Belang een partij was zoals een andere waar zich ambitie, discussie en onenigheid voordoen, beweerde de man zonder verpinken. Dat hij dat met een uitgestreken gezicht kon te berde brengen toont dat hij een groot acteur is. Heeft deze 'coryfee' van de Vlaamse journalistiek de jongste jaren De Standaard of De Morgen niet gelezen?

Dus, ja, ik kan me vinden in de petitie van de mensen die woensdag op deze pagina's opriepen om geen irrelevante privécorrespondentie in de media te grabbel te gooien. Wel vind ik het ronduit dom dat ze uithalen naar Dirk Draulans als 'bioloog', alsof een bioloog geen geweldig stuk over politiek zou kunnen schrijven. En, neen, ik ben het grondig oneens met Thomas Siffer, hoofdredacteur van Story, die hier gisteren beweerde dat Knack de mails wel degelijk moest publiceren. Siffer verwart relevant met smeuïg.

'Waar gaan we naartoe', zuchtte Phara de Aguirre maandagavond, als afsluiter van een gesprek met de hoofdredacteuren van Knack en Story. Het antwoord werd eerder in haar uitzending gegeven door Siffer zelf. 'Story wordt meer en meer een blad. Knack meer en meer een boekske.'