Ramblasgedichten

. 

IK

Ik ben je pijn,
straat die niet meer welkom is
in het nieuwe urbanisatieproject.
Ik lig hier onaangeroerd te wachten
op jouw genezing.

Ik ben je doodlopende relatie,
werkelijkheid om ogen voor te sluiten.
Nacht in een ander hoofd.

Ik ben je ginds,
schim die voorbij glijdt langs een façade,
melige repliek bij vale maan.

Ik ben je dood.
Morgen slechts herinnering,

dode vogel in een plas.

                                            Bart Stouten

Raad aan de jonge dichter

Dooie dichters willen wij,
Verorberd door de wormen.
Woorden, netjes in de rij,
Niks geen nieuwe vormen.

En wat de thema’s nu betreft:
Nergens gevoelens bezingen,
Of freudiaanse dingen!
Ik hoop dat je dit goed beseft.

Wél kan een leerdicht natuurlijk,
Of een klucht rond De Gucht,
Ook een haal naar Dewael,
Gepaard gaand met wat vuurwerk.

Haiku’s zijn compleet harám,
Ghazeltjes mogen weer wél –
Eén van rijm, perfect van tel.
Blanke verzen klinken lam.

Vergeet bijgot filosofie,
Diepe gedachten zijn een kwaal.
Het enige dat telt is taal:
Je komt in mijn chrestomathie.

Coda
Een dode vogel in een plas,
Hij kan de eetlust bederven.
Maar wat geregeld ook gebeurt,
Is dat vlinders sterven.
's Avonds vaak, in plassen
Bij 't wassen. En onbetreurd !

Moraal
Bij 't plassen mag niemand vergeten
Dat vlinders echt niet veel weten,
En soms op plaatsen gaan baden
Die wij gewoonlijk versmaden.
Met niets om zich vast te klampen
Struik'len zij dan, in ureumdampen.

.