vrijdag 20 februari 2009

Nieuws kun je het niet noemen, maar al sinds enige tijd begrijpt Lanoye niet meer wat er in de wereld omgaat

.
Knack, 18 februari 2009

.

Wie God beledigt krijgt de P.C.Hooftprijs,

wie Allah beledigt een proces

Benno Barnard

___________

Sinds de publicatie van hun kritische pamfletten staan Joost Zwagerman en Wim van Rooy te boek als islambashers. In een dubbelinterview bijten ze van zich af. 'De censuur en de zelfcensuur bij westerse politici, denkers en kunstenaars zijn immens.'

Zojuist verscheen van Joost Zwagerman het pamflet Hitler in de polder & Vrij van God. Daarin klaagt hij aan dat je in Nederland links bent als je op het christendom scheldt, maar rechts als je de islam bekritiseert. En vorig jaar kwam Wim van Rooy - oud-hoofdredacteur van PEN-Tijdingen, het blad van de Vlaamse PEN - met een imposante studie over Europa en de islam, De malaise van de multiculturaliteit. Een gesprek met twee islamcritici over de vraag of Tom Lanoye conservatief is, Geert Wilders onschuldig, en de islam hetzelfde als het islamisme.

_____________

Is de islam niet gewoon een mengeling van bruikbare en onbruikbare elementen, zoals de beide andere monotheïstische godsdiensten?

Wim van Rooy: Ik probeer in mijn boek aan te tonen dat de islam als jongste loot aan de stam van de monotheïsmen juist een totale cesuur betekent met het joods-christelijke denken dat eraan voorafging. In de twee eerste mono­theïs­men is een morele orde ingebakken en een seculariseringspotentie die de islam ten enenmale mist. In die zin zijn jodendom en christendom oneindig superieur aan de islam als cultuur, als religie en als ideologie. En ook al bestaat er een ultrareligieus zionisme en een evangelisch christendom, toch zijn ze klein bier vergeleken met de starheid en het fanatisme van de islam. Dat kan men elke dag constateren, al heeft de politieke en culturele elite uit een vreemd soort politieke correctheid een bord voor zijn kop. Het is een slecht gebruik onder linkse intellectuelen gecharmeerd te zijn van het totali­taire. Vandaag de dag verdedigen ze een religie die niets positiefs heeft voort­gebracht en alleen maar achterstand genereert. Progressieven van allerlei signatuur presenteren zich als een soort zelfislamiseerders. Ze leven in een irenische cultuur en kunnen zich niet voorstellen dat de islamist ook werkelijk doet wat hij zegt.

Joost Zwagerman: Oorlogvoeren tegen de westerse beschaving! De islam is star en oorlogszuchtig van nature. En dat kan ook niet anders, want de Koran is het letterlijke woord van Allah, waaraan op straffe van blasfemie niet getornd kan worden. Terwijl de Bijbel het resultaat is van de inspiratie van God, wat een ruime exegetische speling mogelijk maakt. In de westerse cultuur is dan ook altijd kritisch nagedacht. Het christendom heeft zelf de basis gelegd van de scheiding van Kerk en Staat. Het christendom predikt de universele naasten­liefde. Dat alles vind je niet in de islam. De islam gaat over onderwerping. Het ontkennen vandaag van de jihad is modieus maar dom. Jihad heeft de islam immers groot gemaakt, en men zal daar nooit vrijwillig afstand van willen doen. Voor een militaire jihad staan de Arabische regimes veel te zwak, maar er is ook een culturele, onderwijskundige, juridische en financiële jihad, er is de ideologie van de taqqiah, het bewuste bedrog, en de dhimmitude, de onder­werping van niet-moslims, waarbij het terrein via lieden als Tariq Ramadan vrij wordt gemaakt voor expansie. Er is de demografische jihad: de moslims planten zich veel enthousiaster voort dan de westerlingen. En dan is er de permanente doodscultus in de islam, zoals Hamas en vele andere groeperingen niet aflaten te demonstreren. Als ongelovige ben ik het met Benedictus XVI eens wanneer hij spreekt over de islam als een gewelddadige religie. Uit die godsdienst kan nooit een humane en liberale maatschappij voortkomen.

Is het niet logisch dat we met onze religiekritiek allereerst kritisch zijn voor onze eigen traditie?

Joost Zwagerman: Ja, maar het is doorgeslagen naar zelfverachting en politiek correcte kritiekloosheid jegens de islam. Een recent voorbeeld was een mono­loog van Jan Mulder in het druk bekeken programma De wereld draait door. Binnen de ChristenUnie, die in ethisch opzicht rechts van de traditionele christendemocratie van het CDA staat, rees de vraag of een bepaalde jonge homoseksuele politicoloog wel een hoge functie in de partij kon hebben. Mulder pleitte, zijn stem in crescendo, voor een verbod op de ChristenUnie. Bij het publiek ben je dan de getapte jongen. Als iemand dan de nuance aanbrengt dat het CDA probleemloos homo's tot minister benoemt, dat de christelijke omroepen homoseksuele tv-presentatoren hebben van wie som­migen ook echt het gezicht van die omroepen zijn, terwijl in sommige moskeeën openlijk de homohaat wordt gepredikt, klinkt er boegeroep. Als Jan Mulder zou zeggen dat we dat soort moskeeën moesten sluiten, werd hij onmiddellijk van racisme beschuldigd.

Van Rooy: Er bestaat een liberaal christendom, dat is zelfs dominant. Een liberale islam bestaat buiten de studeerkamer van een paar naïeve zielen absoluut niet. Dat zeggen ons vele Arabische denkers die nu, vaak uit angst, vooral in het Westen verblijven. Overal waar de islam sterk staat, veroorzaakt hij problemen. Als men al niet onder elkaar vecht, met veel meer doden dan in het Israëlisch-Palestijnse conflict, vervolgt men wel christenen, zoals in Egypte, of steekt men scholen in brand, zoals in Pakistan, of omarmt men De Protocollen van de Wijzen van Zion. Wie de berichtgeving uit de islamwereld volgt, gelooft zijn ogen en oren niet. Wat in die wereld allemaal gezegd en gedaan wordt, tart werkelijk alle verbeelding, of het nu gaat over Joden, vrouwen, homo's of ongelovige westerse honden. Maar de schöngeisten bij ons richten hun hautaine moralisme alleen tegen mensen die dat alles aan­klagen. Sterker nog, ze verontschuldigen diegenen die 'Hamas Hamas, Joden aan het gas' roepen en schieten op de Biedermann die meldt dat het huis in brand staat. De censuur en de zelfcensuur bij westerse politici, denkers en kunstenaars zijn immens.

Geert Wilders vergelijkt de Koran met Mein Kampf. Is dat niet extreem?

Van Rooy: De liefde was wederzijds. Hitler had een grote bewondering voor de kracht van de islam, met zijn eeuwenoude virulente Jodenhaat. Hij droomde ook al van 9/11: hij raakte in een delirium, aldus nazi-architect Albert Speer, toen hij zich voorstelde hoe de wolkenkrabbers van de Joodse wereldhoofd­stad New York door kamikazepiloten in brand zouden worden gevlogen... Hitler en de islam: één front. Mein Kampf ligt dan ook in grote stapels in de boekhandels van Cairo en Teheran. Het huidige anti-judaïsme komt uit alle poriën van het Midden-Oosten gekropen. De Protocollen van de Wijzen van Zion zijn er springlevend en met geld van de Europese Unie staan de Pales­tijn­se schoolboeken nog steeds vol Jodenhaat. Na extremistisch rechts heeft de laatste twintig jaar de linkerzijde haar duivelspact met de religie van het zwaard gesloten. De filosoof Michel Foucault verwelkomde Khomeiny als bevrijder, de communist Roger Garaudy ging over tot de islam, Jean Genet ging zijn perversiteiten uitleven in Palestijnse kampen, en politica Anja Meulenbelt (SP) en de activiste Gretta Duisenberg vinden zelfs de discrimina­tie van de vrouw blijkbaar geen punt als het om de islam gaat, laat staan dat ze zouden malen om het scanderen van anti-Joodse leuzen. Dat Wilders de Koran met Mein Kampf vergelijkt, is zo gek nog niet.

De Britse liberaal en viervoudig eerste minister William Gladstone beweerde anderhalve eeuw geleden al dat er geen vrede zou heersen zolang 'dat boek' bestond. Dat klinkt als een koloniaal geïnspireerde uitspraak.

Van Rooy: Niet alleen Gladstone was bijzonder lucide toen hij opmerkte dat er geen vrede zou heersen zolang de Koran bestond, ook Gustave Flaubert wist van wanten en Winston Churchill was misschien nog scherper: hij zei dat de islam een religie van het bloed en de oorlog was en dat 'no stronger retrograde force exists in the world'. Al deze grote Europeanen spraken profetische woor­den over de dodelijkheid van de islam, woorden waarvoor ze vandaag - zoals Wilders - vervolgd zouden worden. Flaubert schrijft in een brief: 'Ik eis in naam der mensheid dat de Zwarte Steen verbrijzeld, het gruis ervan in de wind verstrooid, dat Mekka verwoest en het graf van Mohammed onteerd wordt. Dat is de manier om het Fanatisme te ontmoedigen.' Daar is niets koloniaals aan.

Vandaag spreken schrijvers als Ian McEwan, Joost Zwagerman, H.M. Enzensberger, Pascal Bruckner en Henryk Broder dezelfde taal, maar die denkers worden door de progressieve elite onmiddellijk als conservatief of reactionair weggezet – of koloniaal, om uw woord te gebruiken.

Zwagerman: Tom Lanoye verklaarde niet zo lang geleden dat ik gewoon moest toegeven dat ik rechts was geworden. De linkse intelligentsia vindt dat je de moslims, die toch al lijden onder discriminatie, in de steek laat als je hun gods­dienst bekritiseert. Tom is een dierbare vriend, een generatiegenoot, iemand met wie ik een geschiedenis heb. Juist daarom is het voor mij zo choquerend om mee te maken hoe hij zich uitspreekt over islamcritici en prominenten met een moslimachtergrond. De manier waarop hij Ayaan Hirsi Ali heeft aangevallen! En als Mimount Bousakla lid wordt van de Lijst Dedecker, neemt hij haar dat kwalijk, omdat haar vorm van emancipatie hem niet bevalt. Het tragische daarvan is dat Tom Lanoye met deze openlijk beleden intolerantie, want dat is het, duidelijk maakt dat zelfbeeld en feitelijke politieke kleur niet meer op elkaar zijn afgestemd. Want wie is hier nu de conservatief? Dat is natúúrlijk Tom Lanoye. Terwijl hij van zichzelf denkt dat hij links en progressief is. Zoals hij tekeer is gegaan over Hirsi Ali, dat is het tragische verschil tussen zelfbeeld en feitelijkheid.

Van Rooy: Was je vroeger in de ogen van links bij de minste 'kleinburgerlijke deviatie' een fascist, dan ben je nu een racist als je kritiek uitoefent op een ideologie die een smerig mengsel van Übermenschgevoel en slachtofferisme is. De westerse elite heeft de fatwa verinnerlijkt. In 1989 kon zelfs het door Khomeiny uitgesproken doodvonnis de publicatie van vertalingen van De Duivelsverzen niet tegenhouden. Vandaag is één boze moslimstudent al voldoende om een lezing af te blazen of een uitgave ondergronds te doen gaan, zoals The Jewel of Medina van Sherry Jones. De enige moslim in het Britse Hogerhuis dreigde ermee tienduizend moslims te mobiliseren als een collega Wilders durfde uit te nodigen in een achterafzaaltje. Het bezoek ging niet door. (De Britse regering ontzegde Wilders toegang tot het land, nvdr)

Dus geen debat over dit onderwerp zonder dat Wilders mee aan tafel zit?

Zwagerman: Karel van het Reve schreef indertijd het essay De ongelooflijke slechtheid van het Opperwezen. Vervolgens kreeg hij een staatsprijs en een lintje van de koningin. De religiekritiek is in het christendom dus volledig geïnternaliseerd. Stel nu dat Geert Wilders letterlijk de woorden van Karel van het Reve had overgenomen, maar 'God' door 'Allah' en 'christendom' door 'islam' had vervangen... niemand had ze herkend, en als iemand ze wel had herkend, dan nog had men gezegd dat dit niet was toegestaan in het huidige klimaat. Wie God beledigt krijgt de P.C. Hooftprijs, wie Allah beledigt een proces.

Wilders verwoordt zijn kritiek wel erg bruut.

Zwagerman: Je moet jonge moslims steunen in het onderwijs en streven naar vrouwenemancipatie en aanvaarding van homo's binnen hun geloofs­gemeen­schap, maar daarbij moet je zeggen: u bent vanzelfsprekend van harte welkom, op voorwaarde dat u de democratische regels en wetten onder­schrijft die voor ons allen gelden, zonder uitzondering des geloofs of des persoons. Tough love. Daar kijkt links al veertig jaar schichtig van weg. En dus kapen populisten als Wilders wat van oudsher linkse thema's zijn. Rechts heeft buitengewoon listig de leegte gevuld die links heeft achter­gelaten.

Filip Dewinter zei onlangs in Knack: 'Vergis u niet: de islam is een veroveringsgodsdienst. Geef ze een vinger en ze nemen een hand, geef ze een hand en ze nemen een arm. Wat doen radicale organisaties zoals de AEL? Onze samenleving tot het uiterste drijven, kijken hoe ver ze te ver kunnen gaan: halal eten op school, apart zwemmen voor vrouwen - voor we het weten wordt hier de sharia ingevoerd. Op termijn is dat onze ondergang.' Dat klinkt nogal gechargeerd.

Van Rooy: Hoe pijnlijk misschien ook, ik ben het hier volledig met hem eens. De jihad wordt op verschillende manieren gevoerd, maar de oerchristelijk geïnspireerde Gutmensch is zich daarvan niet bewust. Hij kan zich het haat­zaaiende karakter van de Koran eenvoudig niet voorstellen. De islam europeaniseert niet, maar Europa islamiseert. Het is een groot mysterie waarom westerse intellectuelen er een masochistisch genoegen in scheppen een onderdanigheid te betrachten in verband met de islam die zij ten opzichte van het christendom nooit hebben vertoond, integendeel. Hugo Claus of later Tom Lanoye werd bejubeld toen hij het katholicisme te kakken zette, maar waag dat niet te doen met de islam. Een Nederlandse arabist heeft ooit eens gezegd dat het uitleggen van de islam aan de gemiddelde naïeve westerling gelijkstaat met het geven van seksuele voorlichting aan kleuters: ze hebben geen flauw benul.

Is dat niet de verschrikkelijkste nederlaag van links, moeten toegeven dat Dewinter op dit punt gelijk heeft?

Zwagerman: Dat heb ik al gezegd in mijn vorige pamflet, De schaamte voor links. 'Vervreemd', dat woord gebruikte ik. De socialisten zijn doof gebleven voor hun eigen achterban. Wel hebben ze bij ons bijvoorbeeld eindeloos aan het onderwijs gesleuteld, in plaats van achterstandskinderen degelijk onderwijs te bieden in de traditie van de sociaaldemocratische volksverheffing. Veel allochtone kinderen komen uit een cultuur waarin het geheugen een centrale plaats heeft. Maak daar gebruik van, en laat ze niet verdrinken in hun veronderstelde zelfontplooiing.

Van Rooy: Natuurlijk faalt links volledig, individueel en collectief. Maar zolang arrogante zelfislamiseerders als Tom Lanoye en Kristien Hemmerechts geloofd worden, zal de politieke en culturele elite wel blind blijven. Blijkbaar is de rationaliteit bij veel progressieven verdwenen, zoals dat het geval was toen ze maar bleven geloven in de Sovjet-Unie of in een Europese vorm van communisme. Nu geloven ze in een Europese vorm van islam, terwijl alle teksten van die godsdienst bol staan van het fanatisme. Voor alle duidelijk­heid: als ik die uitspraak van Dewinter billijk, weet ik natuurlijk ook wel dat zijn recente filosemitisme een daad van opportunisme is.

De avond van 11 september 2001 zag ik in Antwerpen een hoofddoekloos, bierdrinkend Marokkaans meisje dansen van vreugde. 'Ze' hadden eindelijk die smerige Amerikanen en Joden een lesje geleerd. Hoe moet het nu verder met de multicultuur?

Van Rooy: Het multiculturele samenleven is in een malaise geraakt, en elke burger ervaart dat elke dag en ziet het in zijn eigen wijk of in de grote boze buitenwereld. Van verrijking is geen sprake. De modale Belg is heus geen racist. Het is de islam die de boel helemaal verziekt. Het Vlaams Belang is er groot en de mensen zijn er cynisch door geworden: ziedaar het eindresultaat van een godsdienst die hoe langer hoe meer opdringerig wordt. In de jaren dertig van de twintigste eeuw zagen velen het gevaar van het nazisme niet en was appeasement troef, vandaag wil men het fascisme van de islam niet zien.

________________

Wim van Rooy, De Malaise van de Multiculturaliteit, acco, 2008, 424blz.

Joost Zwagerman, Hitler in de polder & Vrij van God, Arbeiderspers, 2009, 71 blz.